K L Á M M Y N D

Myndir sem sanna allt fengu þunglyndiskast þegar við komumst að því að síðan var ekki vinsælasti fjölmiðill á Íslandi, þrátt fyrir gífurlega jákvæð viðbrögð frá yfirlýsingaglaðasta manni Íslands.

Við höfum tekið þann þroskaða pól í hæðina að hlusta ekki á gagnrýnisraddir (neikvæðar), eða ósamvinnuþýtt fólk, en hafa eftirleiðis eingöngu samskipti við þá sem sýna okkur fullan samstarfsvilja. Þetta efldi sjálfstraust okkar til muna og gaf okkur byr undir báða vængi. Við fylltumst trú á verkefni sem hefur lengi legið í bígerð sem við ætlum að hrinda í framkvæmd samstundis. Rétt í þessu sendum við 35 stærstu fyrirtækjum og stofnunum landsins styrkbeiðni. Þar á meðal: Actavis, Landsvirkjun, KFC, Þjóðkirkjunni, Vífilfelli, Flugleiðum, 66°Norður, World Class, Íslenskri erfðagreiningu og Grænum kosti. Beiðnin er svohljóðandi:

K L Á M M Y N D

- eftir Uglu Egilsdóttur og Sögu Garðarsdóttur

Við ætlum að taka K L Á M M Y N D upp í Hörpunni. Hér á eftir fylgir stutt lýsing á söguþræði myndarinnar:

Fimleikadrottning sýnir listir sínar uppi á sviði. Áhorfendur ærast. Einn áhorfandi er svo graður að hann hleypur upp á svið. Hann reynir hvað eftir annað að sofa hjá henni. En hún er of fim og hann er of æstur, svo hann hittir aldrei.

Helst myndum við vilja fá Ilmi Kristjánsdóttur í hlutverk fimleikadrottningarinnar og Gunnar Hansson í hlutverk æsts áhorfanda. Við höfum ekki enn fengið formlegt vilyrði leikaranna, en það er á viðræðustigi. Að auki þurfum við um 1000 statista til að leika áhorfendur, aðallega karlmenn í ofþyngd. Gaukur Úlfarsson leikstýrir myndinni og Snorri Helgason sér um kvikmyndatónlist. Við þurfum 100 milljónir til að gera myndina. Erum þegar búnar að tryggja fjármagn upp á 30 þúsund krónur frá Laugarásvídjói. Við biðlum því til ykkar með þessar 99.970.000 krónur sem upp á vantar.

Með von um jákvæð viðbrögð,

Ugla Egilsdóttir og Saga Garðarsdóttir.

Samsærið um að það hafi verið gaman á Aldrei fór ég suður

Fjölmiðillinn Myndir sem sanna allt fór ekki á Aldrei fór ég suður. Við vorum ekki önnum kafnar, við sniðgengum hátíðina af prinsippástæðum.

Mynd úr eftirpartýi á Aldrei fór ég suður.

Það er að skilja á tengiliðum okkar við hátíðina að ekkert fréttnæmt hafi gerst, eins og við vissum fyrir. Tengiliðirnir sögðu það þó ekki beint út; þeir sögðu að voðalega margt hefði gerst, en það reyndust aðeins orðin tóm. Gestirnir virðast hafa tekið sig saman um að láta eins og páskarnir hafi verið ógleymanlegir, sem er skiljanleg afneitun vegna þess að það er erfitt að játa að maður hafi lagt á sig langt og óþægilegt ferðalag til einskis, og það til bæjar þar sem er jafnvel kaldara en í Reykjavík – án viðkomu í fríhöfninni.

Hvað hafa tónlistarhátíðir úti á landi sosum upp á að bjóða annað en nauðganir? Það er óþarfi að fara til Ísafjarðar til að fara á tónleika, tónleikar eru daglegt brauð í höfuðstaðnum. Ekki þarf heldur að leita svona langt að partýi – því að gott partý býr jú í hjartanu. Ég efast reyndar ekki um að nauðganirnar á Aldrei fór ég suður séu með krúttlegu hipsterasniði, þær hljóta að minnsta kosti að vera ögn menningarlegri en gengur og gerist á hefðbundnari útihátíðum.

Þessi maður er alveg örugglega utan af landi.

Almennt má segja um landsbyggðina að hún sé komin skammt á veg í tannréttingum, tali asnalega og sé baggi á höfuðborginni. Ísafjörður er þó vissulega skárri en Akureyri – þar er ekki verandi fyrir pirrandi framburðareinkennum. Myndir sem sanna allt vilja banna norðlenskan framburð í útvarpi, sjónvarpi, á leiksviði og í ræðum við formleg tilefni. Ekki eru það samt kraftmikil meðmæli að Ísafjörður sé skárri en Akureyri. Það stendur ýmislegt um öflugt menningarstarf á Vestfjörðum í ferðamannabæklingum – en sá listi er tæmandi, eins og listinn á wikipediu yfir þekkta fyrrum nemendur Menntaskólans á Ísafirði.

Þetta fólk flutti allt frá Ísafirði.

„Allnokkrir þekktir einstaklingar hafa stundað nám við Menntaskólann á Ísafirði.“ Já er það já? Þetta er nú ekki mikill fjöldi. Jafnvel þótt hinn almenni Ísfirðingur hafi fátt annað að sýsla en að skrifa wikipediugreinar um sig og vini sína, enda lítið um að vera í plássinu ellefu mánuði ársins.

Þeir sem muna eftir rigningardögum muna eflaust eftir sjónvarpsþættinum Hringekjunni. Stór hluti hans fór í að leita uppi hæfileikafólk úti á landi. Við hjá Myndum sem sanna allt spyrjum okkur vissulega að því hvort það hafi ekki einmitt verið í hrópandi þversögn við veruleikann, því ef þú ert jú einu sinni hæfileikaríkur og svo illa vildi til að þú fæddist fulllangt frá Stjörnutorgi – ertu ekki löngu fluttur í bæinn?

Ímyndunarveikur arabi

Þórdís Nadia Semichat (26) vænir tvær fyrrum vinkonur sínar um að stinga undan sér.

Nadia á kærastann Hlöðver Eggertsson (22). Hún heldur því fram að þær séu stöðugt að senda Hlöðveri facebookskilaboð og skrifa honum ástarbréf. Í raun hafa Hlöðveri aðeins borist átta tölvubréf á undanförnum þremur dögum með almennum vangaveltum um þjóðmál og uppástungum um að fara saman í sund. Okkur hjá Myndum sem sanna allt barst skjáskot af einum skilaboðunum sem voru óvart send á rangt netfang (hlodver@saeti.is). Eins og glöggir lesendur taka eflaust eftir vottar ekki fyrir daðri í bréfinu.

Ímyndunarveikin í Nadiu hefur vakið ugg í vinahópnum og fólk spyr sig eðlilega hvernig sé best að verjast hryðjuverkaárásum.

Hér að ofan eru myndir af vinkonunum að safna peningum fyrir svöng börn í Afríku, skemmta miðaldra fólki og svo af Nadiu að dansa súludans. Maður spyr sig óneitanlega hver af þessum er líklegust til að fremja hjúskaparbrot, og hver ætti að kalla hverja dræsu.

Vinsælasti fjölmiðillinn á Höfn í Hornarfirði

Okkur barst þetta skjáskot frá hreppsstjóranum (18) á Höfn í Hornarfirði með þeirri kveðju að þessi síða væri áhugaverðari en bæði bæjarpósturinn og lífið úti á landi í heild sinni, jafnvel þó að allir dagar væru bæjarhátíð með hoppukastala. Við hvetjum fólk í sömu sporum að koma í Kringluna og fá sér ís á Stjörnutorgi og sjá Tinna í 3D. Allir mega svo senda okkur upplýsandi myndir sem sanna allt á facebook eða í símskeyti!

Hjólhýsahyski á Íslandi

Á hefðbundnu fréttamiðlunum er fjallað svo lítið um þann þjóðfélagshóp sem býr í hjólhýsum á Íslandi að halda mætti að hann væri ekki til. En það þarf ekki annað en að líta í augun á Halldóri Halldórssyni (26) og lesa í þeim um brostnar vonir til þess að skilja hvernig í pottinn er búið.

Áhugalausar aðfarir að bólförum

Amma mín (85) hringdi í mig og bað mig að fylgjast með þessu atriði úr 79 af stöðinni því þar fengi ég bókstaflega að sjá svart á hvítu að Gunnar Eyjólfsson (86) kunni ekki að sofa hjá. Kristbjörg Kjeld (76) er henni greinilega sammála. Hér hugsar hún um skuldavanda heimilana rétt áður en hún gleymir að feika það.

Fréttamiðill sem tekur sig mjög alvarlega

Lof mér að kynna nýjan fjölmiðil: Myndir sem sanna allt. Hér verða eingöngu birtar æsispennandi fréttir um ástir og örlög. Því sem ekki verður hægt að lýsa með orðum verður tjáð í myndum, og sannleiksgildið sem ekki dugir að sverja fyrir verður staðfest með óhrekjanlegum myndum. „Loksins fjölmiðill sem maður getur treyst“, eru fleyg orð sem eiga án vafa eftir að fjúka. Ekki gera ykkur of miklar vonir, enda er það varla möguleiki í þessu tilfelli. Sendið okkur frekar myndir sem sanna allt og við gerum þær ódauðlegar.